Een tijdje geleden kwam ik, door een ongelukkige actie van mijn kant, in contact met Tina via Facebook. Na wat berichtenwisseling vroeg ze of ik er over na wou denken om foto’s te maken van haar zoon Jesper. Jesper is 12 jaar en blind en staat, mede daardoor, nooit leuk op de foto. Dat is een uitdaging die ik graag uitga, dus gisteren kwam Jesper bij mij in de studio. Jesper is 12 en heeft nog nooit iets gezien. Nu hou ik er van om iets meer te weten van de mensen die ik op de foto zet en ik vond het prachtig en leerzaam om te horen hoe Jesper omgaat met zijn blindheid. De fotoshoot was natuurlijk vooral voor zijn ouders, want ja, “Ik zie ze toch niet”. Maar volgens mij vond hij het zo stiekumweg ook best interessant.
Jesper had mij al gevonden op Facebook en wist best een hoop van mij, wist notabene welke hoortoestellen ik had en zo. Leuk om eens niet beoordeeld te worden op de foto’s die je maakt, maar op de teksten in je timeline…
Ik heb Jesper de studio laten zien of beter gezegd, laten voelen. Uitgelegd wat we doen en we hebben een paar mooie foto’s gemaakt. Zijn laptop is toch wel een beetje belangrijk voor hem, als er tijdens de shoot allemaal piepjes en bliepjes klinken vraag ik Jesper wat hij aan het doen is. “Ik ben aan het gamen…”. “Heel simpel, je hoor stereo en daar komt een steen aan en dan…”. Ik ben de draad al lang kwijt, mijn games zijn vooral visueel, mijn gehoor is niet al te best, maar zo zie je maar weer, ieder zijn ding.
Jesper wordt later DJ, Armin van Buuren is niks, want die heeft geen lagen in zijn muziek, dus dat belooft wat voor later. Jesper heeft mij beloofd dat ik weer foto’s mag maken als hij beroemd is, dus die afspraak staat alvast.
Maar nu de plaatjes, want die zeggen meer dan woorden. Voor mensen die kunnen zien tenminste.
