Fransje Versloot in haar BMW Veritas 2000RS uit 1947.
“Ik ben van mening dat je in een auto als deze heerlijk moet blijven rijden en er met gevoel en verstand van moet genieten.
Daar zijn ze voor gemaakt. Ik hou van het brullende motorgeluid als hij rijdt… Gewéldig! Maar je moet wel precies weten wat je doet.
Wanneer je schakelt, hoe je stuurt en hoe je de auto behandelt, want je wordt direct afgestraft als je iets verkeerd doet.
Daarom laten we ook nooit iemand ‘eventjes’ in één van onze auto’s rijden, je moet er ervaring mee opbouwen.”
Vroeger stond Fransje geregeld met haar neus tegen het raam te wachten tot haar vader na een lange werkdag thuiskwam... in zijn Porsche. Hij had zijn jas nog niet uit,
of ze gingen samen even door het Limburgse land ‘scheuren’. Dat Fransje de race-genen niet alleen van haar vader heeft meegekregen, bewijst een herinnering aan haar moeder.
Zij vond het in de winter, als het gesneeuwd had, heel grappig om in sommige bochten ‘eventjes’ de handrem van haar eendje aan te trekken om vervolgens een lekkere
slip te maken. “Geweldig vond ze dat”, volgens Fransje. Fransje en haar zus konden daar overigens helemaal niet zo om lachen. Zij vonden het vooral doodeng.
Nu is Fransje fulltime kunstenaar. Ze maakt geweldige schilderijen in een expressieve schilderstijl, waarmee ze kleurrijke en abstracte werelden creëert.
De BMW Veritas 2000RS is een vermaarde raceauto uit lang vervlogen tijden. De benodigde materialen voor het produceren van (race)auto’s waren schaars omdat
een hoop materialen door de oorlogsindustrie waren (op)gebruikt. Daarom zijn veel raceauto’s uit de periode van vlak na de Tweede Wereldoorlog,
net als deze BMW Veritas, gebouwd op een bestaand chassis. Voor de Veritas is het chassis van de vooroorlogse BMW 328 gebruikt.
voor oude auto’s tijdens een vakantie met de camper van mijn opa is ontstaan.
Een oude Mercedes 608 camper was het. Daar gingen we toen mee op vakantie. De bus was van buiten grijs,
maar van binnen helemaal bruin en oranje! Typisch jaren ’50, die kleuren vond ik als kind al opvallend en zijn
me altijd bijgebleven. Bij de eend is het zo van: ‘Hey, daar komt wat aan!’. Ik ben zelf ook wel zo,
spontaan en enthousiast. De auto is ook een beetje gek en uitgesproken, net als ik!”
Birgit Brouwer (21 jaar) uit Sint Nicolaasga studeert Interior Design and Styling aan de Jan des Bouvrie Academie én heeft een eigen ontwerpbureau.
Ze ontwerpt interieurs en gebruikt haar Citroën als herkenbare extensie van haar bedrijf én als logistiek hulpmiddel, hoewel dat laatste soms niet helemaal slaagt.
“Als ik bijvoorbeeld stoelen of een ontwerpvoorstel op presentatieplaatjes vervoer, dan kieper ik het in de eend. Het past er vaak nét niet allemaal in,
maar toch, met een beetje beleid en liefde kom ik meestal best ver.”
Birgit haar vader is druk bezig de 2CV te restaureren samen met een vriend van hem. Er zal nog het één en ander gebeuren aan het interieur,
waar Birgit erg naar uitkijkt. “We hebben ons eerst vooral op de buitenkant gefocust maar we kunnen nu bijna aan het interieur beginnen.
Wanneer dat aanbreekt ben ik er bij! Leuke kleuren, leuke bekleding met een patroontje of zo... Ik heb genoeg ideeën
Jan Bruijn bij zijn Fiat 24-32HP uit 1904, een auto van 111 jaar oud... waarin Jan nog regelmatig rally’s rijdt.
Jan (64) en zijn vrouw Fransje hebben in Deventer een automuseum gehad. Maar omdat het runnen van een museum gebonden is
aan allerlei regels omtrent openingstijden, rondleidingen en andere ‘outillage’, hadden ze er op een gegeven moment schoon genoeg van.
“We hebben de museumfunctie laten vallen, mede omdat het te hoge investeringen vereiste om het hele gebouw brandveilig te maken voor publiek.”
Dat Jan nog steeds geen genoeg kan krijgen van oude, het liefst vooroorlogse, auto’s blijkt wel uit de uitzonderlijke verzameling
oldtimers die hij in Joure verzameld heeft.
